domingo, 23 de noviembre de 2014

a maldición do sangue

Na Terra de Montes encontranse centos de mámoas , petroglifos, castros na maior parte por catalogar
Podemos citar os castros de LoureiroDúas Igrexas , o de rodeiras de garellas ...
Todos estes castros están ocultos tras a vexetación pero son os mellores conservados de Galicia.
Unha das fermosas memorias ou lendas de esta zona da comarca é a chamada  "maldición do sangue" que relata o establecemento dos primeiros poboadores nesta zona. Instalados os poboadores  nos castros das Rías Baixas comezaron  a colonizar cara o interior orixinando enfrentamentos entre os habitantes dos distintos castros nos que producían robos de ganado e raptos de mulleres.Nun determinado momento empezaron a xurdir problemas debido a que alguhas mulleres despois de ter o primeiro fillo presentaban problemas ao ter o segundo , morrendo o neno o nacendo con anomalías físicas .Enton os poboadores dos castros decidieron desterrar as mulleres hechizadas e a sua prole e aos homes conflictivos hacia a chamada terra dos montes onde pensaban que as rudas condicions da natureza acabarían con eles, pero grazas a abundante pesca dos seus ríos e a caza dos seus montes permitiulles sobrevivir, ademáis de vivir nunha zoa chea de metales así desarrollouse una boa comunidade ata hoxe en dia sendo ademáis una das mellores zonas de canteiras.

A relixion castrexa

Os castrexos divinizaban elementos naturais como : ríos, manatiais , montañas...
E en cada comunidade tiñan os seus deuses  , pero os que cabe destacar na mitoloxia castrexa son os seguintes :

Lug : Era o deus máis importante se lle atribuían todas as funcíons ( guerreiro, Ferreiro, mago, ... ) Tiña aspecto solar e as suas armas son a jabalina e a honda.

Teutates era o deus da guerra , para veneralo facían sacrificios de animais ( cabalo , macho cabrio) o de persoas principalmente prisioneiros de guerra

Cernunnos: deus e amo dos animais salvaxes, representase con cornos de cervo e cun torque na man dereita e cunha serpe na man esquerda

Belenós : pola sua etimoloxia permitese relacionar bel- (belo) co deus Apolo da mitoloxia grega , deus da beleza

Aramo : deus dos camiños especialmente as bifurcaciones , as persoas daquela época cando encontraban una bifurcación poñian unha pedra nun lado do camino como culto a este deus

Deva y Navia : estaban relacionadas cos ríos, manantiales, fontes, e masas de auga en xeral . Navia esta relacionada únicamente aos ríos e  unha maneira de rendirlle culto era lanzar armas personais ao rio

Tamén queda constancia de que exitia un deus equivalente a Efesto que seria o deus da metalurxia

En canto ao culto a estos deuses os castrexos non tiñan arquitecturas relixiosas senón lugares onde realizar os cultos como as montañas , playas , camiños ...
Entre os tipos de culto estaban os banquetes onde se realizaban sacrificios , bailes ao son da música sobretodo nas noites de plenilunio, carreiras, loitas .

Aquí vos deixo un documental sobre os deuses e a cultura celta.

sábado, 22 de noviembre de 2014

A rapa das bestas

Estou seguro que todos coñecedes a popular festa galega "A rapa das bestas" pero o que a maioria non saberedes cal é a sua procedencia.

A rapa das bestas celébrase todos os veráns no pobo de Sabucedo ( Pontevedra). Ainda que non se sabe moi ben en que época comezou  a celebrarse , as primeiras noticias de este feito se situan no seculo XVIII pero creese que e moito mais antiga xa que nos petroglifos de esa zona hai gravados nos que aparecen cabalos, moitos con xinetes intentando domar o animal

Esta tradición remontase a os antigos castrexos  que non a facian para só  marcar a propiedade dos xovenes potros senón tamen para sacrificar a algún cabalo para aproveitar a carne e  para rendirlle culto a Teutates ( deus da guerra).Tamén  para fabricar pinceles e brochas coas crins.
E dende un punto de vista ritual representaba o dominio do home sobre o animal.

Esta tradición sufriu ao longo do tempo moitos cambios primeiro co ámbito relixioso na que a Igrexa católica expón a sua versión e  que  di que houbo unha peste que devastou a bisbarra. Ante esta situación dúas irmás da aldea ofrecéronlle a San Lourenzo dúas bestas se as defendía do mal, e así foi. Mentres durou a peste as dúas irmás refuxiáronse nunha cabana afastada da aldea, e pasando a mesma doáronlle as bestas á Igrexa.


Outra modificación foi a data de celebración. Antigamente facíase no día de Pentecostés, e hoxe en día celébrase no verán.